آن نیستی که رفتی... آنی که در ضمیری!

4. دست روان شناسها درد نکند بابت این کشف قشنگشان که حال خوب آدمها، بیشتر از این که به مسائل بیرونی ربط داشته باشد به درونشان، به فکرهایشان و به طرز نگاهشان به مسائل بیرونی ربط دارد. و این که خوشبختی یک مساله درونی است و ممکن است یک نفر در بهترین شرایط ممکن (که هر کسی آرزویش را دارد) از درون احساس خوشبختی نکند و بر عکس، ممکن است کسی با این که در شرایط سختی قرار دارد، از درون احساس خوشبختی کند. من همه اینها را به شدت قبول دارم. فقط مانده ام چرا این روزها حال درونم این همه خوب است ولی شرایط بیرونی نمی گذارد عمیقاً احساس لذت از زندگی و خوشبختی داشته باشم؟ یک جوری شده ام که نمی توانم توضیحش بدهم و این روان شناسها هم که بدتر از مسوولین، اصلا رسیدگی نمی کنند!

5. تا حالا پیش آمده در یک لحظه به این نتیجه برسی که تو آدم مزخرفی هستی اما او همه آنچه باید باشد هست؟! تا حالا شده دلت برای خودت بسوزد و عمیقاً احساس مظلومیت بکنی؟! =/  (این دو سوال ربطی به هم ندارند.)

+ چرا نیستید پس؟! &)

++ شاعر عنوان: سعدی