وقتی شعر اتفاقی ساده می شود!

شعر بازی کردیم!

پنج دقیقه به خودمان وقت دادیم تا با "آرام، سوزان، دامن، آینه" شعر بگوییم.

شعرهای بی در و پیکر نوشتیم؛ برای هم خواندیم و خندیدیم!

و البته یکدیگر را تحویل گرفتیم و همه شعرها به نظرمان دوست داشتنی آمد!

من نوشته بودم:

راه که می روی

موج دامنت

آتش می سوزاند!

آرام تر قدم بردار؛

آیینه ها ترک بر داشتند.

شما اگر بودید چه می نوشتید؟ فقط ۵ دقیقه وقت داریدها!