محض ریا =/

1. موقع خوردن افطاری، تلویزیون را می گذاریم شبکه 1 تا دعای قبل از اذان مغرب به افق «تهران» را تماشا کنیم و بعد در حالی که افطاری خوردنمان رو به پایان است، به صدای دلنشین اذانشان گوش دهیم و خوشحال باشیم که  دست کم خدا ما را بیشتر از پایتخت نشینها دوست دارد! =)

2. در مورد حادثه تروریستی اخیر، فقط یک چیز هست که دلم می خواهد بنویسم؛ این که من با دیدن تصاویر  و فیلمهای جنازه های متلاشی شده ی تروریستها دلم خنک نشد! برعکس، احساس غم عمیقی داشتم. با خودم فکر می کردم هر کدام از اینها، زمانی کودک معصومی بوده اند که بوی خدا می داده اند؛ اما حالا.... رسیده اند به این جا که مثل حیوانی درنده... نه، حیوان که نه... به قول مشیری: هیچ حیوانی به حیوانی نمی دارد روا/ آنچه این نامردمان با جان انسان می کنند... (یک دقیقه سکوت به خاطر همه انسانیتهای از دست رفته)

3. اصلا می میرم اگر این را نگویم! دقیقا یک ماه دیگر تولدم است. تولدم را دوست دارم. =)

4. گاهی حس می کنم خدا دارد با اعتقاداتم بازی می کند! نکن خدا! من ظرفیتش را ندارم!

5. استاد راهنمایم پرسید: کارها خوب پیش می رود؟ گفتم اصلا پیش نمی رود که بخواهد خوب برود یا بد! گفتم تنها مشکل زندگی من همین پایان نامه است. اگر دفاع کنم همه مشکلات دنیا و آخرتم حل می شود! گفت: این حل بشود، یک مشکل دیگر شروع می شود. گفتم: اشکالی ندارد آقای دکتر! محض تنوع هم که شده باید گاهی مشکلات عوض شوند! من 5 سال است درگیر دکتری هستم. دلم یک مشکل جدید می خواهد! والا!