تنها دلتنگ یک نفر هستی، اما انگار جهان خالی است...

هیچ می دانی زجرآورترین قسمت دلتنگی آن جا است که از آخرین باری که صدایت کرده ام ماهها می گذرد و من که بی قرار اسمت شده ام، در خلوت خانه، بی دلیل صدایت می زنم... هی صدایت می زنم، بی دلیل... هر بار با لحنی متفاوت... و تو هی نیستی که جوابم را بدهی... هر بار به همان شکل نبودنت... و آن وقت من که عادت ندارم به بی جواب ماندنم در وقت صدا زدنت... می نشینم و زار می زنم... و تو نیستی... تو نیستی... تو نیستی... و یک روز دلتنگی ات مرا می کشد...

+ عنوان از: آلفونس دولامارتین