موش

وجود یک موش در آشپزخانه را اولین بار مامان حدس زد که در کنار کاسه ای که در آن برای پختن فلافل نخود خیسانده بود نخود گازخورده ای را دید و من که شبها دیرتر از همه می خوابم و در سکوت نیمه شب، صداهایی از داخل کابینت شنیدم. اما تا وقتی که موش کوچولو حضورش را با علایم بیشرمانه ای (!!!) اعلام نکرده بود، ما از این حدس به سادگی گذشته بودیم.

همین که وجود موش در کابینت آشپزخانه محرز شد، مامان کل محتویات کابینتها را بیرون ریخت و همه را شست! بابا یک تله موش جلوی کابینت گذاشت و خلاصه همه به حالت آماده باش در آمدند!

موش هم که دیگر لو رفته بود و نیازی نداشت بیشتر از این سکوت کند، در سکوت نیمه شب که فقط من بیدار بودم و در طول روز که جز من کسی در خانه نبود برای خودش در کابینتهای خالی می گشت و حسابی سروصدا راه می انداخت. 

من هم که عادت دارم با پروانه ی توی باغچه و گربه روی دیوار و گلهای پشت پنجره حرف بزنم، همین که صدای آقا موشه در می آمد شروع به نصیحت کردن می کردم که به جای این که ول بگردی و سر و صدا کنی و تمرکز مرا به هم بزنی، موش خوبی باش و برو بیفت توی تله که آنجا خوراکی خوشمزه ای هم برایت گذاشته ایم و بهتر است این قدر مقاومت نکنی! و موش کوچولو با شنیدن صدای من سکوت می کرد و شاید از خجالت سرخ می شد و در گوشه ای چمباتمه می زد و به حرفهای من و کارهای زشت خودش فکر می کرد! اما کمی بعد، دوباره سکوت خانه او را به وجد می آورد و شیطنتهایش را از سر می گرفت!

کار به جایی رسیده بود که مامان موقع خروج از خانه به من سفارش می کرد که با موش حرف نزنم تا بلکه در گشت و گذارهای خودش از تله سر دربیاورد. حالا بماند که یک بار هم از تله سر در آورده بود و مثل جری (موش انیمیشن موش و گربه) با خوشحالی خوراکی را خورده بود و رفته بود!

سه روز از اعلام حضور موش در کابینت گذشت. امروز وقتی برای وضوی نماز صبح به آشپزخانه رفتم صدایش را شنیدم. ولی چیزی بهش نگفتم! لامپ آشپزخانه را که خاموش کردم ناگهان صدای تقِّی بلند شد! سریع لامپ را روشن کردم و به طرف تله رفتم! خودش بود! موش بیچاره دستش زیر تله گیر کرده و خودش هم غش کرده بود و افتاده بود روی زمین!

و امروز بعد از سه روز همزیستی مسالمت آمیز با این موش خاکستری کوچولو، همین که تنها شدم، جای خالی اش را در خانه احساس کردم!!! خخخخ